Των Στέλλα Πλουμιστού & Ευφροσύνης Παυλακούδη
Οι «συστάσεις» με τον Alex Dimou έγιναν το 2009 με το Quiet Riot. Το ηχητικό, αυτό, ερέθισμα προκάλεσε την αναζήτηση του δημιουργού. Έκπληκτη ανακαλύπτω πως δεν πρόκειται για την πρώτη του δουλεία. Το μουσικό του ταξίδι ξεκινάει μόλις στα 18 με το”Mini-man” να τραβά την προσοχή των SASHA, PAUL VAN DYKE, RICHIE HAWTIN, NICK WARREN, DAVE SEAMAN, MARK KNIGHT, STEVE LAWLER, MARCO V, TIGER STRIPES,FERGIE, BENNY BENASSI, EELKE KLEIJN, MAURIZIO GUBELLINI, MARIO OCHOA, CHRISTIAN CAMBAS, MASHTRONIC κ.α που τον στηρίζουν, με αποτέλεσμα ένα χρόνο αργότερα 7 στα 10 remixes του Mini man να καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις στα Beatport’s charts! Στα 23 (!!!) έχοντας ορίσει ως βάση του το Βερολίνο, εντυπωσιάζει ανά τον κόσμο με τα sets του αλλά και με τα live performances ανά τον κόσμο. Στο μεταξύ μας μιλαει για μουσική…!
1. Τι σε χαροποιεί και τι σε δυσαρεστεί αντίστοιχα στην σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Με δυσαρεστεί όσο τίποτε άλλο η έλλειψη της μουσικής παιδείας, με αποτέλεσμα ο Έλληνας πλέον να κρίνει τις μουσικές και τους καλλιτέχνες με λάθος κριτήρια. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου κανείς πλέον δεν ασχολείται με την καινοτομία, παρά μόνο με τον σίγουρο δρόμο, τη σίγουρη συνταγή. Έχω ακούσει άπειρες φορές τη φράση “Αυτό πουλάει” και σχεδόν καμία φορά τη φράση “Είναι κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό”. Αυτό, δυστυχώς, είναι πολύ λυπηρό και το αποτέλεσμα είναι να βλέπεις πραγματικούς καλλιτέχνες να μην έχουν καμία απολύτως θέση στην (κατά τα άλλα) μουσική σκηνή. Άσε που από μόνος του ο όρος “ελληνική μουσική σκηνή” είναι χαζός. Ξυπνήσαμε μια μέρα και είπαμε να φτιάξουμε μια “ελληνική μουσική σκηνή” και να “ψωνιζόμαστε” όλοι μεταξύ μας με το ποιός είναι πιο σταρ από τον άλλο, τη στιγμή που στο εξωτερικό δε μας ξέρει ούτε η μάνα μας. Προτιμάμε να είμαστε πρώτοι στο χωριό παρά δεύτεροι στην πόλη. Το μόνο που με χαροποιεί από όλο αυτό το σκηνικό είναι ότι θύμωσε κάποιους Έλληνες παραγωγούς και τους έκανε να φύγουν από την Ελλάδα με αποτέλεσμα να πάρουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Γιατί, ευτυχώς, Έλληνες παραγωγοί υπάρχουν πολλοί και καλοί.
2. Ποιοι καλλιτέχνες / μπάντες σε έχουν επηρεάσει και γιατί;
Όταν υπάρχουν καλλιτέχνες και μπάντες όπως οι :Ρaul Kalkbrenner, Nicolas Jaar, James Blake, UNKLE, Prodigy, Moby, Mogwai, Archive και άλλοι τόσοι είναι δύσκολο να μην επηρεαστείς…Ένας από τους κοινούς παρονομαστές είναι η πρωτοπορία. Το θάρρος και το ταλέντο να βγάλουν κάτι καινούριο, μία δική τους- καινούρια μουσική. 3. Ποιες δουλειές από το 2010, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, σε έχουν ενθουσιάσει;
Σίγουρα το album του Nicolas Jaar – Space is only noise, το album των Moderat – Moderat και το album του James Blake – James Blake. Δουλειές ολοκληρωμένες που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
4. Αν πατάγαμε play στο CD player σου αυτή τη στιγμή, τι θα ακούγαμε;
Tevo Howard – Everyday house music! Πολύ καλός δίσκος που τον θυμήθηκα πάλι πρόσφατα και από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μην τον ακούσω μια-δύο φορές.
5. Πώς κρίνεις το downloading κομματιών ή ολόκληρων lp μουσικών; Προωθεί ή όχι την καλλιτεχνική δημιουργία στο χώρο της μουσικής;
Φαντάζομαι μιλάς για παράνομο downloading. Πράγμα που είναι αισχρό και χυδαίο. Πλέον η μουσική έχει περάσει σε εποχές που η τιμή ενός δίσκου είναι εξευτελιστική. Και δε μιλάω μόνο για psysical αγορές αλλά και για digital. Είναι, λοιπόν, ανεπίτρεπτο να μη δίνεις ένα απλό συμβολικό ποσό για την αγορά ενός δίσκου. Στηρίζεις τον καλλιτέχνη. Και δε θέλω να ξανακούσω το κλισέ για τις δισκογραφικές εταιρίες και τα λεφτά. Μην αγοράζοντας έναν δίσκο δεν κάνεις κακό στην εταιρία, κάνεις κακό στον καλλιτέχνη.
6. Ποια τα ήταν ερεθίσματα σου ούτως ώστε να ασχοληθείς από τόσο νωρίς με τη μουσική;
Ειλικρινά, δεν ξέρω… Δεν ασχολούμουν ποτέ με τη μουσική και ούτε και κανένας από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν ξέρω και δε θυμάμαι καν πως έγινε. Απλά θυμάμαι τον εαυτό μου ξαφνικά να ακούω techno από το πουθενά και να θέλω να πάω να σπουδάσω μουσική τεχνολογία! 7. Ηλικία & εθνικότητα. Αντιμετωπίζονται ως προνόμια ή ως προκατάληψη?
Αυτό είναι τεράστιο θέμα…Όταν ξεκινούσα μου έκλεισαν πάρα πολλές πόρτες μόνο και μόνο λόγω ηλικίας. Δεν έπρεπε μόνο να προσπαθώ να κάνω καλή μουσική. Έπρεπε να προσπαθώ να πείσω και τους άλλους ότι δεν έχει καμία σχέση η ηλικία και να με πάρουν στα σοβαρά. Δυστυχώς δε μπορούσα να το κάνω, όσο κι αν προσπαθούσα κι έτσι αναγκαζόμουν να κρύβω την ηλικία μου. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που παρέβλεψαν την ηλικία μου και επικεντρώθηκαν μόνο στη μουσική μου. Βέβαια αυτό, μόνο στην Ελλάδα έγινε. Όσον αφορά την εθνικότητα, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε προκατάληψη. Απλά δεν είναι τίποτα! Δεν ενδιαφέρει κανέναν στο Βερολίνο από που είσαι ή πόσο χρονών είσαι. Τους νοιάζει μόνο να κάνεις καλή μουσική και να είσαι σωστός επαγγελματίας. 8.Τι περιμένουμε από τον Alex Dimou?
Πριν δύο μήνες τελείωσα την ηχογράφηση του δεύτερου album (το οποίο έγινε εξ’ ολοκλήρου στο Βερολίνο) και θα βγει κάποια στιγμή μέσα στο φθινόπωρο. Τώρα, από κει και πέρα, υπάρχουν τα ενδιάμεσα EP’s σε Elite,Plastic City, Disobey και Freitag τα οποία θα βγαίνουν κάθε μήνα περίπου.
Info:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου